BİR DÜRÜM EKMEK Bölüm–15 Ömer’in abisi Panik içinde çırpınıyor, suya batıp çıkıyordu. Salın ipini çözdüm, fakat keresteler çok ıslak olduğundan ağırlaşmış, itmeye gücüm yetmedi. Baraj inşaatında çalışanlara, pınardan içme suyu taşıyan tanıdık bir abiye, -Ağabey boğulacak şu salı itmeme yardım edin...... Diye bağırarak seslendim. Yanında bulunan arkadaşıyla koşarak geldiler, orada bulunan beş-on dedikleri kalınca bir tahta ile salı itelediler. Ağabey çok yorulmuştu. Güç bela, son bir hamle ile sala tutundu. İşçi ağabeyler salın ipinden asılarak salı kıyıya çektiler. Arkadaşımın abisi soluk soluğa kalmıştı. Bana bakarak, -Az kalsın gidiyorduk öbür tarafa. Dedi. Kendi kendime suçlandım. Yüzümün kızardığını hissettim. -Üzülme senin bir suçun yok. Demek ki tatlı suda yüzmek zor. -Bu su insanı kaldırmıyor, üstelik insanı yoruyor. Dedi. Değirmene doğru yola çıktık. Nenesi; -Neredesin çoktan beri sen, işimiz bitti gideceğiz artık. Dedi. Ömer’in abisi cevap vermedi. Nenesi; —Arayıp da bulamayınca bir şey oldu sandım. Dedi. Sanki nenesinin olan bitenden haberi vardı. Bir anda göz göze geldik. —Ben bir şey söylemedim, dercesine ellerimi açtım. — Boş ver. Dedi ve ekledi. — Biliyor musun Nenem beni çok sever. —İyi, babam da beni. —Benim babamda severdi beni, ben de onu. —Zaten sen olmasaydın yanına gitmiştim çoktan. Dedi. Biraz şaşkınlık, biraz da hayretle sordum. Devam edecek. Yegenler07
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder